124 BOLET?N DE. LA REAL. ACADEMIA GALLEGA
dos mesmos? en maior medida que no seu contido est?tico. Se?
comas?, nen os seus briosos poemas pondalianos, tan bos ou me
nores que os de Lugr?s Freire, en todo caso epigonais; nen os
aparentemente, ou tipograficamente, ou visualmente vanguar?
distas, demasiado lastrado ainda de prevanguardismo, caracte
rizan verdadeiramente a este poeta, que, en textos dos seas
derradeiros anos, non recollidos en libro, cultivou tam?n o ro
mance m?is ou menos autenticamente garc?alorquiano ou
amadocarball?s. Cremos que o que verdadeiramente represen
tar?, ou deber?a representar a Taibo nunha antolox?a hist?rica
da literatura galega, son os seus poemas m?is modernistas,
ainda que nunca dun esteticismo puro, sen?n, segundo unha das
f?rmulas acu?adas por Cabanillas, dun esteticismo c?vico, ou
mesuro costumista.
Podemos dicer que, como poeta, Taibo ? autor dun so libro,
Abrente, con portada de 'Cebreiro, impreso en Santiago en 1922
(realmente, en 1921, pois o colof?n d? por acabada a impresi?n
o.1.0 de xaneiro de 1922), e enxam?is reeditado. Da vella roseira,
con portada de Camilo D?az, ? un folleti?o de setenta e el?
coplas de forma popular ?cuadras, cincuenta; e triadas, vial'
cinco ,impreso, en Compostela, na data, non expl?cita, de
1925, e adicado a Cabanillas.
Significativamente, Abrente ?brese con sendos poemas de
Cabanillas e L?pez Abente, que, con Victoriano Taibo, consti"
tuen, par?cenos, a triada por antonomasia de poetas sundernis?
tas galegos, pois Rey Soto, se cadra m?is espec?ficamente II;
dernista, foi tam?n m?is esporadicamente galego, e 73,P3,
Garc?a ? demasiado serodio na colleita dos seus versos ?19"
e dem?is arbitrario na sua l?ngua. Xa m?is d?beis na sua inr
piraci?n ou m?is inconstantes ainda na sua est?tica, apare
nos Jo?n Vicente Viqueira, Manuel Posse Rodr?guez, Avel
G?mez Ledo ou Herminia Fari?a.
Victoriano Taibo publicou un libro de relatos, Da agraate
ta, en 1956. Nel corita ao seu xeito tontos que corren polo.va, e
do 'galego, ainda que unha vez ? de seu tam?n a invenci?n,
non s? a composici?n do relato.
? O noso compa?eiro tivo sempre unha grande preoculYats
pola l?ngua, mesmo pola ortograf?a. Abrente est? escrito ntwe
que aspira a ser etimol?xica ou hist?rica, no que se refeirds.
graf?a do fonema fricativo prepalatal xordo, que o USO vil