$oletta de la Real cademia 6allega 245
de agradabres cheiros; hino xigante, ? formar cuia gama o mesmo con
tribuye a mol?cula que xira ? impulso d'a atrauci?n, que o mar, que
br?a, ou o volc?n, que trona; a insinificante lib?lula, rindindo antre ale
teos de amor a s?a curta vida no leito formado no caliz de unhl rosa,
como a fontela que gurgula, o regato que marmurexa, o airi?o que
sospira.... o poeta, que armoniza tantas ecparexidas notas, comp?n o
seu canto e dev?lveo ? pobo, pra que o pobo o reconoza e o entone.
Saltai polos escuros imperios de Asia, onde non faltar?n exem
pros; vinde ? Grecia, parade en Roma. Nun e outro continente, a en
chente de dioses, c'os mesmos defeutos qu'os homes, fai enfriar o sen
temento relixioso d'os seus cantos; mais, en troques, vede que fermosos
os ispira o sentemento d'a Patria. E non ? priciso, not?deo ben, que
a Patria cantada tefia seu asento nunha gran estensi?n de tarreo, e
antre as pequenas naci?s de Grecia ?canto antuseasmo e canta grorial
?Atenas, Esparta e tantas outras pequenas rep?bricas, non m?is
grandes que, un pano, como algunha vez e por bulra se dixo, tiveron
seus poetas, cantores d'a libert? e groria d'a Patria, que fixeron sonar
a lira nos campos de batalla, pra cantar a viutoria, como en Marat?n,
ou o sacrificio, como nas Term?pilas.
Non ten Roma cantos tan potentemente ispirados no sentemento
d'a patria e si ? midir se fose esto polo tarreo, en sito alg?n poidera
arrincar notas de m?is guerreira armon?a.
Antre as naci?s modernas, ?c?ntas pequenas poideran dar leuci?s
de sacriIcio e antuseasmo patri?ticol Mais ve?amos outra vez ? Gali
cia, vefiamos ?. terra d'os nosos pais, ?, que encerra, coas ci?zas dos
nosos vellos o xermen d'o seu futuro grande; ? que solo agarda que o
arado ou a haixada rompan a codea, pra lanzar S vent() froitos que
logo recolla unha xeneraci?n que debemos insinar e dirixir pra que
nonos apedre.
Si franco quer?s que sexa, coa f? mais firme nun amancer in
comparabre pra Galicia, tembro cando boto unha ollada sobre esa mo
ced? de vellos, nos que, o cretinismo intelectual causa o enquerquena
mento d'o corpo; o vicio en que vive e a folganza en que se consome,
afogan a grandeza de pensamento e matan o esforzo que nacesita o
herdeiro de unha gran fertuna, pra non malgastala ou precurar non
lla rouben.
Moced? gallega, si o cami?o non deixas que agora sigues, non
sells, non, a que ha gozala alborada d`o novo d?a. Si non estudeas
nas aulas, non traballas nos talleres e no campo; si non viaxas e non
foxes d`a atm?sfera d`a pul?tica, que todo o envenena, si non deixas