244 Bolel?n de la Real ?ylcademia Gallega
sentimentos d'a alma e todos, todos renden un tributo a Poes?a a ?
poeta, como unha nacisid? d'o esprito. !Qu? sir?a d'o mundo sin Poesfa!
Mais a Poes?a, si ha de encarnar no pobo; si o poeta, seu estro
mento e sacerdote, ha de entrerar, comprindo a s?a minsi?n, priciso ? i
que unha e outro vivan, rispiren e alenten na mesma atm?sfera d'o
pobo, fuxindo d'as capas viciadas, nas que, como socede en algunhas
cobas e minas, certos gases venenosos fan o aire impropio pr'a vida, ou
fan esta penosa e chea de sofrementos, sin sol nin poes?a. Priciso ? que
se alimenten d'os mesmos sentementos e d'as mesmas ideas, que for
man cQmo o armaz?n ou esqueleto d'a sociedad na q?e ha de vivir e
pr'a que ha de cantar; priciso ?, en fin, ispirarse e ter a mesma;alma.
d'o pobo que canta e pra qu?n canta.
Poes?a gallega,pois, poeta gallego sin F?, sin Patria e sin Amor,
sentementos que alentan e ispiran a vida d'o noso pobo, eixes sobre
que descansa e xira (e o contrario nunca os meus ollos vexan) a nosa
socied?, eu nonos concibo. 1
?Ohu! s?. Non fan o poeta solo os versos ou a brilante prosa, como x
non fai a rneici?a a caixa en que nola despachan,na butica o se apre
cia polo que leva dentro, como polo que levamos dentro fac?rnonos
aprecear n?s, verdadeiras caixas, caixas maravillosas; mais solo pola
maravillosa forza que nos sost?n: a alma.
Alma d'a poes?a gallega, forza que ha de darlle alento e ispirar ?
poeta nos setts cantos, han de ser os elementos que forman a alma d'o
noso pobo: a F?, a Patria e o Amor.
Non pens? que sexan os sintimentos ditos propios solamante d'o
noso pals e d'a s?a poes?a, non; libr?rameDios de soster que solo te
?an realid? e vida na nosa; mais, si, soster que, como en poucas encar
na, e ben como ? ser a s?a esencia.
Dend'o principio d'o mundo e na hest?rea d'os pobos todos, al
contramos a F? primeiro, a Patria despois e sempre o Amor xogando
antra as cordas d'a lira d'o poeta. A primeira oraci?n d'o primeiro ho
me non puido ser mais que un canto ?, Divinid?, un canto ispirado na
F?, e nos cantos d'os primeiros pobos, cu?seque non demarcadas ain
da as nacionalid?s, prec?bese o. sentemento, rnoitas veces misturado e
confundido coa xenreira 6 vici?o.
Non se canta o que non se ama, que hastra o odio ten raiga?as
no amt.. Canta primeiro o home ? Dios, mais logo canta ? s?a com
pa?eira, canto subrime de amor que escoita a Natureza enteira e imita
nun hino xigante de armon?as, que doocemente se abanan en ondas