f f.
242 ?solet?n de la' Real ykcademia Gallega
homild? que o leva 'Os homildes. E Como si fose pouco o dito, lev?steila
vosa bond? ? sinalarme o sito que ocupou en vida un home douto: an
que vos pareza estrano que o diga, acertados andiv?stedes, pois homil
de eu, tefio alg?s m?retos e danme ?stes alg?n dreito pra vir no canto
de qu?n, si pecou, foi de homilde e modesto, de Arturo Vazquez Nunez,
de qu?n disp?ns?rame de esquirbir largamente a circustancia de tel?o
feito en acasi?n an?loga m?is douta pruma.
Entro, pois, sin m?is arrodeos no tema d`o meu discurso, si ? que
pode chamarse e queredes chamar as? ? estas catro ideas mal espostas.
Non encomenzarei, sin embargo, sin dicirvos as ansias por que pasou
meu esprito, escollendo o asunto, no medeo de ai gustias causadas por
disgracias de fatnilia e acupaci?s costantes, que me roubaban o tempo
e ainda mais que o tempo a dice calma en que o esquirtor, anque tan
pobre sexa como o que neste momenta, vos fala, ha desenvolver o seu
pensamento e valeirar a s?a idea.
Titulo o meu traballo ?Alma d'a Poesfa Gallega, propon?ndome
probar que na F?, na Patria e no Amor, hase de ispirar o poeta galle
go pra merecer de tal o nome, pra ser eco d'os sentimentos d'o pats,
pra ponerse en condici?s de que o escoiten, pra cumprir a minsi?n su
brime, providencial e reconocida en todolos tempos, en todalas ed?s
e pobos, en todolos estados e civilizaci?s, que hastra antre os salvaxes
brila o xenio d'a poesfa y? unha muller, Anacaona, a que c'os seus
cantos fai despertar ? todo un Pobo..0 poeta ? eterno, vive sempre,
domi.na e manda nos espritos: a sua importancia foi reconocida polo
primeiro maxistrado d'o pobo m?is positivista d'o mundo cando esquir
bfu que ? m?is ?til cc repubrica que o dono de unha gran f?brica. (1)
Pobre de estudios, que o tempo me levan e o. esprito me renden
as labores d'o campo (!eu son labrego!), nin compitir nin siguir quero
Os qu?, tomand'o lema d' os trovadores d'a Provenza, glosaron e co
mentaron aquel d?stico famoso, que ? por si solo unha poesfa: son
moito m?is modestas as minas aspiraci?s, ben que, como dito levo,
son tam?n pou?as as minas forzas e pouco o tempo de que disp?r podo.
Estes mesmos ringuil?s son esquirtos no campo, rindido o corpo e
aguniad'o esprito, contemprando o triste espect?culo que ofrecen as
nosas aldeas, sin xente, que fuxe pra outras terras; sin froitos, que
rouban malas anadas e malogran maltsimos cultivos; sin esprito de
defensa, que afoga a pesad?sima lousa d'o caciquismo, que domina e
(1) ROOSEVELT: El Ideal Americana. {