22 BOLET?N DE LA REAL ACADEMIA GALLEGA
??Poder?a ter ?isito? ?pergunt?ume. Eu dubid?i. Para m?n,
o Teatro era algo m?is do que iso, entend?a que deber?amos ten
tar de facer arte e tratar asuntos interesantes.
Non sei se cheg?u a escrebir aquelas d?as escenas. Mas, o
seu humorismo e m?is o seu prop?sito de contribuire ao Teatro
Galego coa millor intenz?n de que poidera engrandecerse esa
arte, impuls?uno a crear outra obra que call?u en tres actos e
un ep?logo, tiduada "Os vellos non deben namorarse". Ista obra
foi pubricada en Vigo porla Editorial Galaxia, en 1953, e repre
sentada en Buenos Aires. Mas, non puido realizarse na Galiza.
No pr?logo da obra pubricada aparesc?u iste trecho que vou
copiar por cons?deralo interesante:
"Axif?a ides ver unha farsa en tres lances, na que se demos
tra que os vellos non deben namorarse; pero non pensedes que
a mi?a obra ? de tese, non. Tr?tase apenas dunha s?ntese art?s
tica, ou m?is ben artima?a escenogr?fica onde xogan o amor
e a morte de tres vellos imprudentes: o boticario don Saturio,
que non atur?u a falcatruada de Lela, e m?tase con solim?n da
s?a propria botica; o fidalgo don Ram?n, que por un bico de
Micaela morre deitado no esterco; o vinculeiro se?or Fuco, que
por casar con Pimpinela m?rrese de falicidade. Son tres faces
diferentes dun mesmo drama, contado ? maneira galega e para
regal?a dos que poidan comprender a nosa linguaxe".
O ep?logo da farsa de Castelao, e pola conversa dos esquele
tes dos tres vellos malfadados, sabemos que, por se coidaren que
a?nda estaban en estado de grandeza f?sica pra poderen gozar
do amor de, cada ?n s?a rapariga nova, foi para eles un bon
chasco ?malpocados!
E verdadeiramente ti?a raz?n o grande humorista, o cari
caturista insinne, que os vellos non deben namorarse. Esta de
liciosa comedia, chea de gracia e inter?s que veu arrequentar
as boas produz?ns do noso Teatro Galego que no ano 1936 ti?a
xa unha cantidade e m?is unha calidade moi estim?bele como
se prob?u no decurso dos anos devanceiros coas realizaz?ns efec
tuadas a partir do 1903.
Naquela tempada eu logr?i anotar os t?duos dunhas duas
centas obras de diferentes autores, monas das que foron repre
sentadas con sinceiros aprausos polos p?bricos das cidades e vi
las da Galiza. E para demostrar isto vou citar alg?ns dos grupos
teatr?es dos que m?is se distinguiron polas s?as actuaz?ns; co