BOLET?N DE LA REAL ACADEMIA GALLEGA 127
Unha tarde, do castelo
sa?u unha muller alta,
que polo moza e ben feita
paresc?a ser Constanza.
Chegouse moi ? modi?o
ao mais outo das murallas
que hab?a sobor das penas
que o castelo aseguraban,
pois o mar cas suas ondas
nas murallas batuxaba.
Sentouse con gran tristura
no mais alto, aquela dama,
e cos ollos alagados
asi chorando laiaba:
??Por qu? saiches da casa
onde teu amor estaba?
?Non yes que xa, sen ti,
at?pome abandonada?
Por qu? quixeste marchar
pra t'adivertir na ca?a?
?Non ti?as divertimento
nos brazos da tua Constanza?
?Xa non quero vivir mais!
?Sen ti o vivir non val nada!
A as? dicindo, Constanza,
levantouse moi de pr?sa,
e sen voltar a cabe?a
bot?use da pena a iauga.
Dendes d'ent?n, para sempre,
quedoulle ? pena tan alta,
o nome d'aquela muller:
?Pena de ? dona . Constanza?.
Non sabemos por quen lle foron enviados a don Manuel Mur
gu?a. Os dous est?n escribidos por diferente m?n. 0 primeiro
procede, dende logo, de Viveiro; porque temos recollido antre a
nosa recad?diva'de ?Cen lendas galegas?, unha tiduada ?A cova