BOLET?N DE LA REAL ACADEMIA GALLEGA 12
Pescadores, pescadores,
non saiades hoxe ao mare;
outros foron, non volveron
nen tampouco volverane;
que suas barcas e suas redes
est?n no fondo do mare.
Ma?anci?a de San Xo?n
cando quixo alborexare.
A PENA DE DONA CONSTANZA
Houbo nun tempo un castelo
que de xent?s lle chamaban.
Vivian naquel castelo
entre xente atr?z de mala,
un si?or e unha si?ora,
os donos d'aquela casa.
0 si?or era tan fero,
e de tan malas entranas,
que todolos seus vasalos
?Pau de ferro? lle chamaban.
Mais pra ben d'aqueles probes
que as suas terras labraban,
ti?a unha muller moi xoven
que Constanza lle chamaban.
Ela sempre que o si?or
alg?n servo castigaba,
de cote aos filli?os dele
pan e bolos lies mandaba.
Un d?a (Deus mesmo o fixo)
o si?or sa?u de ca?a;
a ca?ar polos seus montes
dos arredores da casa.
Constanza qued?u chorando
con moita tristura e door,