CASTELAO NO TEATRO GALEGO
Por LEANDRO CARR?
Alfonso R. Castelao, o dibuxante humor?stico galego co?ecido
en todo o mundo e en todo o mundo estimado como ?n dos m?is
grandes artistas na s?a eras da caricatura, non s? polos dese
?os dos tipos caraiter?sticos, cal pode aprezarse no seu libro
"Cincuenta homes por dez re?s", ou as s?as main?ficas colabo
raz?ns en xorn?es diarios e revistas diversas, que amostran moi
tos cachos tr?xicos no fundo e sat?ricos na forma e nos p?s in
tenzoados que lles paila aos seus desaf?os, espertando os sen
timentos acusadores das inxusticias, dos danos, das cobizas que
cangaban riba dos galegos; impostas polos gobernos ou por ho
mes de diferentes e varias circunstancias e posiz?ns que os ti?an
asoballados, coma se foran verdadeiros e podentes caciques.
E cando a "Irmandade da Fala Galega", da Cruj?a, realiz?u
aquela grande campa?a de afirmaz?n e progreso do Teatro Ga
lego no seu local social onde constitu?u un "Conservatorio de
Arte Galega", Castelao quixo contribuire ao seu b?n ?isito, e
1 fal?ume do seu intento de facer unha obra en d?as xornadas
ou actos: 1.a A representaz?n dunha casa labrega, na que a
Ifamilia toda choraba a morte dunha vaca, a s?a vaca, e lai?
banse por ela coas mesmas verbas dooridas coma se for por unha
persoa querida. Isto facer?a r?r moito o p?brico con tal pranteo.
Na 2.a xornada, ou acto, unha escena esaitamente igual, inda
que falando en castel?n; mas, chorando e lai?ndose do mesmo
xeito, nunha sala ben posta dunha casa rica da cidade e de se
?oritas moi finas, que te?en unha cadeli?a de lans, morta, nunha
camif?a de vimbio moi linda, con s?boas orladas de fermosos
encaixes.