240 ljolettn de la Academia Gallega
Anque de terra tan lonxe
non por eso se olvid?u,
nin da sangre que ac? ti?a,
nin da leyte que mamou.
Ela ven ? ser sobri?a
do seu Novio, '? noso Reg,
? por eso, ?mi?a xoya!
anos de ter moita ley.
E garrida como ? prata,
? bunita como ? Sol,
? ha de ser 6 amparo
do desdichado Espa?ol.
E alegre, falangueyra,
? de moi donosa vos,
ten caridade dos probes,
? santo temor de Thos.
E ? primeyra Cristina,
que de Reyrnz a Espa?a ven,
? ha de ser sin segunda
por las virtudes tamen.
B?stalle que te?a ? nome
de Cristo noso Se?or,
para que en ela busquemos
un segundo Redentor.
As miserias e traballos,
que nos poidan afrixir,
todo, todo ? mina rosa!
con gusto nos ha de oir.
Tirrias, vingas, ? liortas
xa moi logo tendr?n fin,
pois para fascr as pases
baixou este Serafin.
Alcabalas c trabucos,
e canta gavela hay,
a favor dos labradores
todo a rebaixarse vay.
Tratos, comercios, c astrusias
salida logo han de ter,