BOLET1N DE LA REAL ACADEMIA GALLEGA 179
N?s, osrapaces do ingreso do bacherelato ?sin que poida
decir agora como o adepr?rtd?ramos? entoabamos por veces
unha rexa cantata, a unha soila voz e coro, que ti?a coma retrou
acompasado e marcial unha fr?s ?nim?tica, que non voltei a
escoitar dexam?is dende aquela, si ?u nona enceto; e polo que
eu puiden decatarme dempois, ao tango dos anos, nona saben
cantar mais que as xent?s da mifia bisbarra e do meu tempo.
N?s cham?bamoslle 0 Kaidi, que cantaba e contracantaba o co
ro, no entanto a voz soila, no seu'comedio tempo, cantaba unha
cuadra que os eruditos 'arrecordar?n deseguida, anque ? lixei
ramente difrente da que agora ? por todos conecida. Erase as?
(Coro) 0 kaidi, o kaida,
o kaidi, kaidi, kaida,
o kaidi, o kaida,
o kaidi aida.
(Voz) Galiza, nai e se?ora...
(Coro) ?0 kaidi, o kaida.
(Voz) = Sempre garimosa e forte.
(Coro) ?0 kaidi, o kaida.
(Voz) Onte, ma??n, hoxe, agora,
sempre na vida e na m000rte.
(Coro) ?0 kaidi, o kaida.
o kaidi, kaidi, kaida,
o kaidi, o kaida, '
o kaidi aida.
Un d?a soupen, ou sop?molo todos, que esta carama?ola nos
coidabamos que toda ela, o cantar maila m?sica? era de aquel
home, de cara de b?, sempre tristeiramente sorridente, que a min
costumaba a chamarme "Luella", que era o aicu?o garimoso
que me daba meu pai. Foi que "Galicia Nueva" editara un li
bri?o de versos dele, que ainda anda a rodar pola mi?a casa
non sei por que miragre, no que figuraba aquela coarteta; e
desali subeu o ma? rispido creto de neno cara un home que era
feitor, e botaba en letra impresa, os cantares que n?s cantaba
mos.