BOLETÍN DA REAL ACADEMIA GALEGA
Manuel Curros Enríquez
o ledo e curvo iris sobre do verde val, e seus formosos cornos soe ufano amostrar
aos fillos da terra profético sinal:
? (p. 107) Da ruda pendente, soantes e altivos,
eu ben sei o que din vosos vagos
monótonos ritmos. ? Cal recios acentos d´escura sibila,
de pasados, futuros destinos a alma adiviña.
? (p. 191)
Función do poeta e da poesía que se concreta aínda máis noutra estrofa (vv. 7780) da devandita ?Introducción?, ó especificar a natureza das ?revelacións? que o ?novo Oráculo? o creador fillo do seu tempo vai levar ás ?xentes tristes?, erguéndose asemade como defensor apóstolo da lingua galega (?Cristo das lenguas?):
No teu nome, por terras e por mares, ofercerei paz e salú ós enfermos, falareilles da patria ós desterrados, da libertade e redención ós servos. ? (pp. 329330)
Razón do seu canto actitude, destino que tamén formula na parte segunda de ?Encomenda? (vv. 2128).
Castigo prós verdugos, prós mártires coroas, consola prós escravos latexa nesa corda.
Nº 362
178