28 BOLET?N DE LA REAL ACADEMIA GALLEGA
Os sonetos, predominantemente, son l?rica da natureza. Si
t?ase o poeta frente a un mundo buc?lico, o do ermo, e espr?sao,
pero non polo xeral se mantendo independente del, sen?n per
sonific?ndoo en canto, polo menos, ouxeto do seu ap?strofe. Para
o poeta, ese mundo non ? unha terceira, sen?n unha segunda per
soa. A personificaci?n avanza nalg?ns casos cara ? humanizaci?n
dos elementos que o poeta defronta. ? o caso da br?tema:
A br?tema, ?tu sabes?, ? ceguiria:
os pi?eirales pouco a pouco esplora,
e anda sempre descalza, e si se espi?a,
sangrar, non sangra; pero chorar, chora ".
Ese mundo do ermo inspira ao seu cantor ternura e admi
raci?n est?tica. A funci?n da ternura nos sonetos non difire
do papel que aquel sentimento desempe?a no resto da poes?a
de Noriega, que se pode, calificar de franciscana. Algo novo ?
o descobrimento de puros valores est?ticos. Algunhas veces ?
unha pura vivencia est?tica o que o poeta nos comunica, como
un parnasiano, como un simbolista se cadra. Visi?ns est?ticas
son en realidade "E porque ? tan lugu?s..." " e "Toda humilde
belleza..." ". Est?n certamente contaminadas de sentimenta
lismo; pero o goce da beleza humilde non se concibe sen esa
contaminaci?n. Secomas?, o poeta el?vase ?s veces ? pura frui
ci?n est?tica. Ouservemos dous fin?is de sonetos. Noriega canta
a abrula, que a alba Ve, debull?ndose en b?goas,
beira dun carreiri?o polvorento,
sen m?is amores que os dun triste fento ".
Noriega remata:
E con todo feliz, ?oh flor!, te eu creio
ao notar que pra as f estas sobre o seio
' te levan carpazonas de Trasalba 40.
O que eiqu? conta ? a fermosa imaxe desas vizosas raparigas
de bocarribeira cami?ando ledas para a festa enfeitadas coa
" Id., p?x. 170.
" Id., p?x. 92.
" Id., p?x. 132.
" Id., p?x. 203.
" Id., p?x. 203.