OS SONETOS DE NORIEGA VARELA 27
I alegra os soutos, onde arrola a rular
i as carballeiras, onde o malv?s canta 28.
A meiguice da fonte que suspira
e a m?goa das espigas que.laurean ".
Debalde a acolles, o sembrante serio;
debalde a encaras, a mirada fr?a ".
Son cal rosas cortadas das roseiras,
estreli?as ausentes das alturas ".
N'hai p?ncaro en Galicia m?is deserto,
n'hai fragosa monta?a tan esquiva ".
Das que a morte lev?u pra o camposanto,
das que a inmodestia separ?u da aldea 33.
As m?is das veces, como se ve, conx?ganse o paralelismo sin
t?ctico e o ritmo pros?dico, de xe?to que os segmentos para
lelos comprenden versos enteiros, cada un o seu, e dentro deles,
os kola ou membros est?n marcados por cesuras que coinciden
Canto ao cabalgamento, faise non s? de verso a verso:
Vago x?r?n de br?tema, atav?o
soberbio de irta xesta, reidora; 34
sen?n at? de estrofa a estrofa:
A isolada
ora ? unha abedoeira; "
onde "A isolada" pertez ao primeiro serventesio do soneto, e o
resto da frase, ao segundo.
2a Id., p?x. 203.
29 Id., p?x. 203.
3? Id., p?x. 207.
" Id., p?x. 209.
32 Id., p?x. 210.
" Id., p?x. 211.
" Id., p?x. 132.
" Id., p?x. 142.