OS SONETOS DE NORIEGA VARELA 23
?pide que a triste vida se me acorte!
roga a Deus, que teus anos encurt?u.
No verso 13 de Camoens cont?nse a escramaci?n,
que t?o cedo de c? me leve a verte,
que Noriega espres?u no 12, pero que no 13 confirma:
mellor quero ?r parar ao camposanto.
Non ternos esgotado as semellanzas, pero abondan para pro
bar a estreita dependencia dunha fonte literaria, que Noriega
deliberadamente practic?u ao compor un poema sobre asunto
tan persoal e ?ntimo. Dista, pois, moito este soneto de sere un
brado l?rico espont?neo. Polo dem?is, vese que Noriega ti?a
ben lido a Camoens ?polo menos unha das s?as composici?ns
moito denantes das s?as .viaxes a Portugal e as s?as relaci?ns
epistolares con escritores portugueses.
A combinaci?n das rimas do soneto de Noriega ? a mesma
do soneto de Camoens: ABBA ABBA CDC DCD.
Ese mesmo esquema presenta o soneto "Pra os mozos". Nel
achamos algunhas das figuras de dicci?n que han enfeitar os
sonetos da serie dos vinte?n. An?fora: o vocativo "?Heroica
mocedade!" aparen ao frente do segundo cuarteto e dos dous
tercetos. Similicadencia: ,
o que menos Ile ofreza, xogue a vida;
que xa acobarda a noite, e chora a aurora.
A?nda hai ?como xa dixemos? outro soneto isolado de No
riega, esquecido porque figura s? na primeira edici?n de Mon
ta?esas. Aparez na p?xina 47 co t?duo "A unha se?orita do
Lugar das Casas". ? o ?nico desa edici?n, e polo tanto non
posterior a 1904: o m?is antigo de todos. Non fallan nel an?
foras e similicadencias. O seu esquema de rimas ? id?ntico ao
dos dous anteriormente esaminados.
Estes tres sonetos, endeb?n, fican estil?sticamente ? marxe
da serie que agora irnos estudar, e que aparece por primeira vez
na segunda edici?n de Do ermo, 1929.
Noriega exerc?tase agora nunha poes?a m?is literaria, m?is
culta que a astra ent?n cultivada por el. ? a frecuentaci?n da