22 BOLET?N DE LA REAL ACADEMIA GALLEGA
O primeiro cuarteto de Noriega est? case calcado no do seu
modelo, tanto no pensamento como, na dicci?n. S? o segundo
verso se afasta no fraseo. Os versos que nambos sonetos ocupan
o primeiro lugar, comezan cun vocativo, formado por un nome
e os seus complementos, e seguen co inicio dunha oraci?n de
relativo. O vocativo comprende seis s?labas m?tricas, e o resto,
naturalmente, cinco, nambos casos.
Fillo do coraz?n, que nas menirias...
Alma minha gentil, que te partiste...
No segundo verso desenr?lase, ate rematar, a devandita ora
ci?n de relativo, atributo do vocativo mencionado.
No terceiro e no carto versos form?lanse as aseveraci?ns,
op?ndose a vita beata (verso 3) da criatura fenecida, ? vita in
hac lacrymarum valle (verso 4), do poeta. No verso 3 Noriega
traslad?u o "repousa... eternamente" do portugu?s case de
xeito literal;
Descansa eternamente sobre frores,
que eu non te hei de olvidar entre as espi?as.
Repousa l? no Ceu eternamente
e viva eu c? na terra sempre triste.
Tam?n se conserva a estructura sint?ctica do segundo cuar
teto, constituida por pr?tase e ap?dose: unha oraci?n condicioal
seguida dunha esortativa negativa, a?nda, que o sistema de ele
mentos subordinados e a distribuci?n dos grupos de sentido den
tro do esquema m?trico var?an.
Si as b?goas da tua mai i as b?goas minas
non te rezusitaron... !xa n'acores!
Se l? no assento et?reo, onde subiste,
mem?ria desta vida se consente,
n?o te esquezas...
O primeiro terceto cont?n tam?n unha pr?tase ("E xa que";
"E se"), que ee enlaza copulativamente co contesto anterior, en
forma de oraci?n esortativa, nambos casos unha esortaci?n ao
rogo. Os versos 12 son particularmente hom?logos: