$oletin de la Real Academia Gallega 17
E mesmo dooroso que inda non se te?an feito as biograf?as
compretas e fieles d'estes rom?nticos da nosa terra, que foron m?s
ticos da libertade, vidas exemprares moi dinas de se ofreceren A
consideraci?n de tantos galegos d'hoxe que coidan que abonda c'o
progreso material e non sinten, polo tanto, o desexo de crebar a
lira de torvas cordas na testa da Urania. Os problemas que preocu
paron a A??n, a Vicetto, e moitos mais da sua ?poca, inda non se
solucionaron. Oga?o como anta?o haber?a poetas desterrados, si os
poetas de hoxe com'os poetas d'onte, foran poetas o mesmo que nos
seus libros na sua vida; e si como Di?xenes o grego, prefirisen a
rayola de sol que ? libertade e independenza 8s favores e agarimos
de reis e oligarcas.
Antes de que o bardo Pondal dixera : e Os tempos son chega
dos ?, A??n escrib?u:
0 tempo s'apresura.
Querida patria escoita
Ise xemido rouco
que racha o aire v?n.
Y escoitando ese xemido foi ? loita, tendo como premios o des
terro, a pelegrinaxe por Europa, levando sempre na ialma, com'a
caricola marina a voz do mare, as lembranzas da sua terra verde
cente, a fame, a morte n'un hospital estrano, sin mans amigas que
lle pecharan os ollos, e o acochamento do seu cadavre na fosa co
man d'un cemiterio tan difrente dos cemiterios galegos.
Gloria a A??n, que am?n de poeta, foi xornalista, periodista
dino, honra do periodismo galego ?coma Curros, coma Faraldo,
coma Moreno Astray, coma tantos outros, que ogall? tivesen moitos
imitadores cntr'os periodistas d'hoxe. ?Probe A??n, que levando a
Galicia tan dentro de s?, morreu tan lonxe da terra galega!
Pois quen queira decatarse ben do ambente da ?poca na que
viveu o noso poeta, que leia a novela de Otero Pedrayo Os ca
mi?os da vida, que ? a millor novela que se' fixo en Galicia hasta
agora e unha das millores novelas espa?olas contempor?neas que
non sei por qu? na Prensa galega en xeneral non foi loubada ain'da
canto ? merecente de o sere.
0 relembrarmos hoxe a A??n, por iniciativa da Real Academia
Galega, comprimos nn nobre deber patri?tico. Nunca se far? vella a
socorrida frase de que sonientes son dinos de viviren os pobos que se
honoran a s? mesmos honorando Ss que foron seus grandes homes. ?
As? termina, entre grandes aplausos, el Sr. Villar Po?te. Se
guidamente, el Sr. Martinez Mor?s da lectura del siguiente estudio
enviado por