LETRAS DE DUELO 345
de algunhas reliquias prehist?ricas, o Seminario de Estudos
Galegos, centro cient?fico no que traballou arreo at? a extin
ci?n daquela instituci?n en 1936. Cando anos despois se orga
nizan o Instituto Padre Sarmiento sobre o caudal relicto do
Seminario, do que o dito Instituto 'foi constituido herdeiro,
Bouza continuou a exercer na nova entidade o labor de inves
tigaci?n que desenvolvera na antiga.
No Dicionario de Couceiro figuran at? cincuenta e seis t?tu
los de publicaci?ns de Bouza Brey, que se extenden desde 1924
a 1949. Outros moitos t?tulos deben ser acrecentados at? atinxir
o ano de 1973, en que a morte truncou un labor infatig?bel.
Ainda haberle, que ter en tonta un n?mero moi elevado de ar
tigos insertos en revistas e xornais, que non foron publicados
en separatas nen recopilados en libros. Un inxente espolio, que
acredita ao noso finado colega como un dos pol?grafos m?is
fecundos da moderna cultura galega. Arque?logo, etn?grafo,
historiador e investigador en xeral en todas as ramas das cien
cias human?sticas, se ben preferiu a minuciosa an?lise ? s?n
tese monumental, a sua obra de erudici?n ? important?sima.
Non ? esta a hora de aquilat?la, mais non podemos excusarnos
de facer unha referencia especial aos seus estudos biogr?ficos
sobre Rosal?a de Castro, que, desgraciadamente, non callaron
na definitiva obra de conxunto que m?is que ningu?n Bouza
estaba capacitado para consumar.
En troques, os seus dous libros de poemas Nao senileira
?1933) e Seitura (1955), aos que se poden engader abundantes
Pezas dispersas, configuran unha obra l?rica completa, de unha
rara perfeici?n 'formal e de unha not?bel unidade significativa.
Como un co?ecido historiador da literatura brit?nica dic?a de
Robert Burns, outros poetas galegos contempor?neos quer?an
algo; Bouza fixo algo. Non foi o ?nico, certamente. Se o con
sideramos, por raz?n da sua idade, membro da xeraz?n nove
zentista, est?n ? sua beira Amado Carballo e Manuel Antonio,
a Pesar de que morreron novos, mentres que Bouza cruzou o
larego da senectude. Mais non ser? f?cil acrecentar a n?mina
de mestres novecentistas no que ? l?rica se refere. Hai, por su
P?sto, outros figuras interesantes, mais estes tres lograron
obra esencial dentro da historia da nosa poes?a. Bouza
Est? m?is ligado ao simbolismo, e mesmo ao parnasianismo,
que Amado 1Carballo e Manuel Antonio, nos que o ultra?smo