1 PRENSA BETANCEIRA "A FULIADA" ' 69
Se foi na gandra do Carboeiro,
N'os verdes d'Oca ou de Buxan;
Ou n'as alturas de Portomeiro,
Ou entre as br?tomas de Barra?an:
Se n'as agrestes debesas d'o Esto,
N'o chan de Br?ntuas ou d'Arigeriz;
Se n'as pendentes de Corcoesto,
Ou sobre o cume de Gomar?z:
N'a vespertina marina. bruma,
Do prado mole na tenra c?r;
D'alg?n escollo n'a branca espuma
De casta. ,estrela na resplandor;
N'o son das follas armoniosas,
N'a voz d'os pinos co vent? So?n;
N'o horror d'as fumas, n'a c?r d'as rosas,
N'a c?r d'as olas d'o SanAdri?n.
N'o sei... mais te?o ? tua historia;
Non sei tampouco dond'aprendi;
Nin sei de certo por qu'a mamoria
Doces lembranzas garda de ti.
Quez?is celeste reminiscencia
Es d'outra vida, que pasei xa;
Non sei quen eres; quez?is presagio
D'outra existencia qu'inda vir?.
Virxen d'os celtas d'amigos astros
D'os nobles celtas fortes ? b?s,
Quez?is habitas nos verdes castros,
Genio d'os nosos grandes av?s.
E pois n'a c?rcel que o hom'encerra
Pracer non acha, tregua ou solaz;
Deten un pouco n'a escura terra
A tua fugente carreira audaz.
E ?adios! decindo o escuro e denso
Confin que o home s?le habitar,
Nos lanzaremos n'o espacio inmenso,
Do van collidos voando ? par.