186 joletln de la Academia Gallega
Non era pr?ctica adivi?atoria propia dos galegos tan so a dos
sacrificios. Outros pobos da antiguidade t?rana por com?n e as?
se lle atribuie virtude por creelas procedentes do ?lume celeste?, cando o
certo ? que con machados neol?ticos, tefien que ver cun dos xeitos que
Sillo relata. 0 outro, polo vo das ayes, era com?n os pohos xermanos
(TAcrro, De mor. Ger., 10), ? moi practicada potas tribus americanas dos
Natchez, Moxos, Sichitos, etc. Na Edade Meia aparez o agoiro na lite
ratura castel?n e na galega. 0 poema de Mio Cid di:
A la exida de Bivar ovieron la corneja diestra
e entrando en Burgos ovi?ronla siniestra.
e noatro pasaxe: (v. 11).
,..el Campeador se va
pass? Sal?n ayuso, aguij? cabadelant,
al exir de Sal?n mucho ovo buenas ayes.
(v. 859)`.
A c?ntiga de amigo de ESTEVAO COELLO, com?n Os Cancioeiros da
da Vaticana e de Colocci, baixo os n?meros 321 e 720, respectivatnentes,
revela unha sorte de adivi?o por ornitomanza na frase
?Avintor comestes t, que adevinhades ? ? .
felizmente comentada por J. J. NUNES, (?Portucale?, vol. II, n.n 12. 1029:
(hha vella cren?a).
En Galiza e Portugal desempeutan rol augural principalmentes o
moucho, curuxa, cuco, corvo e a gali?a, espezalmente a de cor moura.
Xa o din os ditados miflotos: ?0 mocho, o corvo e o besoiro silo animais
de man agoiro?, e ?se a coruja canta, morte na vizinhan?a? (ALBERT?
V. BRAGA : De Guimar?es. Tradi??es e usaneas populares. Espozende,
1924). Na nosa terra o moucho strix buho ? coftecido como ?paxaro
da morte?. (VALLADARES: Diccionario gallegocastellano. Santiago 1884,
art. ?Moucho?.=RODR?GUEZ L?PEZ: Supersticiones de Galicia. Madrid,
1910, p?x. 100). E ben sabida a c?ntiga desafiadora, glosada por.
ROSAL?A :
Eu ben yin estar o moucho
enriba de aquil penedo;
non the te?o medo, moucho,
moucho, non che te?o medo.
Conecida ? a pergunta dirixida o cuco da nosa terra: ?Cuco rei,
cuco rei, cantos a?os vivirei? .
En Asturias son de mau agoiro a curuxa ?aII chamada tamen ?car
pia? e ?guaxa?? e o moucho, cofiecido tam?n por ?guruxu?. (AunELro
DE LLANO : El libro de Carabia, Oviedo, 1919, p?x. 195. = C. CABAL : Los
dioses de la Vida, Madrid, 1925, p?x. 281 e sgts.).
A gati?a somentes agoira mal cando canta como o galo ou cando