128 BOLET?N DE LA REAL ACADEMIA GALLEGA
Xurde, xa dende dinantes, a memoria e o traballo do Pa
dre Feix?o. E co il a presencia do que poid?ramos chamar
"equipo" de mestres bieitos que conceb?u a empresa desen
rolada no "Teatro Cr?tico". Diles foi o P. Sarmento arredor
de vinte anos m?is novo do que seu mestre e amigo, o monxe
de San Vicente de Oviedo. Frei Bieito non dubidaba, sab?a
moi ben o fito dos seus estudos de signo ben dif rente aos
do P. Sarmento. Calquer p?xina feixoniana semella n?da
cas aas da pubricidade ma?anceira O que non tolle s?a
bondade especulativa e espresiva, mais ben lle concede unha
certa simpat?a, polo degoiro innato de sair a lus. Os escritos
do P. Sarmento dan a impresi?n de sementeira levada des
pacio, caladamente. Como se d? no "pr?logo" da obra p?s
tuma sarmentiana "Memorias para la historia de la poes?a y
poetas espa?oles" (Ibarra, 1775) na publicaci?n contrariaban
se os deseos do autor de que as B?as "Obras no se diesen a la
Prensa y que s?lo sirvieran para su instrucci?n y para una
deleitable literaria conversaci?n entre sus amigos y bienhe
chores".
Nin o mesmo P. Sarmento pod?a ficar satisfeito co ista
inocencia. Quix?ramos aventurar un noso e xa antigo sen
tir. E que perdoe o leente. Un sentir sobre da centrosa e
xeneral direici?n e fito dos estesos, variados e fondos estu
dos do P. Sarmento, e outro adxetivo sobre un seitor, de
abondo estrano diles, en comparanza ca t?nica domi?ante.
Nosa tesis remanece quiz?is da obra nembrada. Nas "Me
morias" demosa o autor seu fino senso dos valores r?tmicos
da l?ngoa galega, e de outras l?ngoas. Non lle houbera sor
prendido a descoberta dos "Cancioneiros galaicoportugueses". E
de feito sospeitaba a realidade dunha grande e desco?ecida
poes?a galega. Cun esprito de moi outras fontes do que as
acad?micas hipocrenes do s?culo.
Un gosto que fixo rexurdir e fortecerse no seu esprito
o tema esencial e c?smico das primeiras filosof?as, do pita
gorismo e dogmas centrosos do platonismo. ?Ou foron a teo
r?a dos n?meros, a dos ?tomos, das correspondencias arm?
nicas das cousas as que cos olios pechos, como un iniciado,
o levaron ao descobrimento da lei numerosa da l?ngoa ga
lega, ou polo menos a unha vagorosa e feiticeira emoci?n de
ela? Non o sabemos, quiz?is alg?n d?a p?dase saber si bos