284 BOLETIN DE LA REAL ACADEMIA GALLECA
xeografia tr?canse, as?, en nomes`de fadas a'guerreiros. Gon lies
? persoifica'?s 'b?rois dos seus :poemas,`'e""`os''albres e os castros
conv?rtense tam?n, ?s veces, en guerreiros celtas.
Pondal tivo a arte dos' nomes Hainos arred?os, doces, axor
dados; outros' que sonan coma. "o vento' A paisaxe toda ofr?celle
as's?as m?is` espresivas desi?aci?s ?' mitolox?a pondali?.'Empo
riso os mit?s">e`'a paisaxe do poeta berganti??n`danl?s arredor da
s?a poes?a. Os numes pie 'a protago?zan son diversos : A fada
Rouriz, guerreiros de antergo orixe e sonoro nome, bardos mor
tos de. vellas ? ed?s... ? Pero, por riba de todos, a mar alporizada,
deserta; a gandra arred?a; a paisax? isolada, ou : os panoramas
de carballos e pi?eir?s.
SENTIMENTO DA TERRA
0 autor de "Queixum?s" revela, "a traveso da s?a obra toda,
o esprito (la Terra, dun xeito fondamente vital. Os poemas pon
dali?ns,,d?nnos. testimu?a de Galicia cunha orixinalidade baril,
que ate ent?n se non conocera. ,0 poeta recr?a no seu esprito as
coalidades dunha raza e dun pals, resultantes dun herdo ?tnico,
hist?rico e po?tico.. E logo trasm?tenos esas coalidades, nas for
mas xurdias do seu sentimento.
No cerne da tenn?tica pondali?, : Galicia aparez proieitada
nunha doble vertente. Por unha beira, Galicia formada po1a vida
de todolos galegos, sobreviv?ndose :en xeneraci?s encadeadas, en
so?os, d?res e ledicias. Por outra banda, cada galego dependen
do no vivir coti?n da propia Terra, que xener?u en n?s as for
mas do noso esprito criador.
A obra do poeta nac?u dun costante ollar a Galicia dende a
atalaia do se? coraz?n. Estivo sempre, o poeta, retido pola te
rra, .polo chan en que "sempre e pra sempre qued?u". E vel
ah? a ?ntima e derradeira raz?n que ten motivado o acento da
s?a poes?a.`
Po?dal ? tamer', sobre todo, un poeta de saudad?s. Como .dixo
Iglesia Alvari?o, un dos se?s sentimentos galegos ? o sentimento
da lembranza saudosa da nosa terra. Galicia, as? concebida, ?
unha forma integrante, esencial do noso ser. En Pondal non soio
sinte suidades o encarcerado de Oran, e a rapaza que cas?u en