BOLETIN DE LA HEAL ACADEMIA GALLEGA 283 .
a s?a paisaxe menos rom?ntica, e os seus h?rois menos senti
ment?s. No fondo, todo, ?<.m?is arcaico, m?is hom?rico.
0 poeta d?se." a :: s? mesmo :.o calificativo de ; bardo; ?, deeir,
poeta cantor dos celtas antergos, +da s?a,raza e : dos ,seus h?rois.
a poesia pon??ali? cantando; ?s fillos de Fimni?n?rexucitando fa
Isto resulta;algo estrano a f?s do dazanove;; e algo estrana tamer'
das, guerreiros e bardos. Nembargante, nista nota recuada radi
ca gran parte; da sua orixinalidade. ` .
A figura con que se. autorretrata, ? a dun . bardo so?ador. e
vagamund? que cruza pola terra nunlia hora.serodia., estrano a
}t.
r:. s? mesmo e ?s que,.o ollan cruzar:
Algo de vago e fero
do men ser no profundo
eu levo como as br?tomas
dos curutos escuros; e unha ruda e salvaxe
incrinaci?n dos seres vagam?ndos. ?
Das fontes que inpiraron a lirica do poeta da Ponteeeso, p?
dese sinalar, ?n definitiva, que'te?en unhaCdoble'vertente: cla
s?cismo e celtismo. Pero foi, con todo, a segunda a que deix?u
un calco m?is patente na s?a ' obra. Os poemas ?ssi?nicos ?amo
san craros vencellos cos pondali?ns; sin que ?ilo ? queira decir
nada en desmerecemento dos ?ltimos, nos que acot?o afrora un
xeito persoal e m?derno que o alonxa de aqu?les. .
Os TOP?NIMOS'
Eduardo Pondal am?u, cec?is coma ningu?n, os locativos pa
trios. Nos seus versos proliferan os top?nimos. Hainos de toda
1as castes: noires lonxanos, pegureiros e labregos; nomes de
lugari?os ani?ados na ondeaci?n dos lombos montes?os, e de
cons e lugares albiscadores da costa. embravecida. Calif?canse
pola s?a euf?nica sonoridade: Sisargas, Ni??ns, ' Xallas, Tou
ri??n, Nemi?a, Dorin?a, Brandomil, Gomariz... Alg?ns son de
ra?z c?ltica, de orixe latino outros, e case todos de si?ificaci?n xeo
gr?fica.
Os pobos, os castros, os lugares, os cabos, empr?stanlle ?
poeta a nomenclatura pra crear a s?a mitolox?a. Os nomes da