278 BOLETIN DE LA REAL ACADEMIA GALLEGA
za lle amosa. Os vales, os castros, as mestas carballeiras, as
gandras ?rred?as, os baix?os e as rompentes, a terra e a'mar .?
cabo, son os h?rois verdadeiros da s?a l?rica. 0 poeta interrog?
?s montes e ?s. ventos, escoita os marmurios mon?tonos e os
silencios apagados da paisaxe, solpre?de os seus misterios e as
s?as visi?s fuxid?as.
Os versos pondali?ns evocan as br?temas, o rumor dos pi
?eiros, ?s grandes castiros'e ? filla vel?zda n?boa; cousas lon:
xanas i esquecidas, loitas de outros tempos. Sinte o poeta tin rex
e fondo amor polas horas indecisas do solpor, polos sitios
ermos, pola prosimidade da mar. Atopa o seu minor s?mbolo
nas ayes salvaxes do pico ,tamano, nos feros corvos de Xallas.,
Anceia fund?rese coa natureza; pero non coa natureza mol i est?
tica ?como ten dito Otero Pedrayo?, sin?n eon natureza din?
mica da costa brava. Il ama as gandras e as bra?as; as paisaxes
doces non son pra Pondal sinon descansos bands.
O :HOME I
Eduardo Marla Gonzalez Pondal ti?a nado, como dixemos,
na vim da Ponteceso. Nac?u no seo dunha familla podente, ?.
8 de febreiro do 1835. Estud?u lat?n en Nemi?a, e nun seu poe
ma evoca ?s compa?eiros .dises d?as infant?s, as? como a paisaxe
que percorr?a de neno. Cumpridos os/doce anos, emprincipi?u en
Santiago os estudos de bachiller, ef ?s rematar curs?u a ?arreira
de Meici?a.
Sendo estudonte universitrario, foi protagonista do sonado
banquete, ?celebrado na carballeira de Conxo, do 1856. 0 seu
brindis e o de Aurelio Aguirre, tiveron unha si?ificaci?n hist?
rica na vida do pals. Cando remata a carreira faise M?dico de
Sanidade Militar. Pero ben axina abandoa a profesi?n, pra se
retirar definitivamente ? s?a bisbarra natal.
Pondal era home outo, rexo, lanzal. Nos derradeiros anos usa
ba longa barba, vestia un gab?n mouro, e adoitaba levar un
xunqui?o que lle serv?a de punteiro nas discusi?s. Aseg?n do?a
Emilia Pardo Baz?n, o bardo estaba alonxado de toda afeetaci?n,
i era persoa ?dunha peza cos seus versos.
L