BOLETIN DE LA ACADEMIA GALLEGA 187
as ausencias, ora as da casa petrucial, ora as d'a aquela outra
a cal se refine cando di:
Cand'eu era esludante,
E ? doce albergue tornaba,
Lento cruzando ? cabalo
A fea terra de Xallas:
atravesar silencioso,
As soas e esquivas gandras
As rendas abandonando..., etc.
A continua visi?n do inolvidabre, o secreto que para ?l decote
encerraba, non lle deixaba decir o seu nome; ?que lle importaba
cal?lo? Non 11e bastaba que os seus versos deixasen ver os fortes
lazos que o ataban o pa?s nativo, ? sua terra berganti??n?
Roxa o arar pobre e 'testa
seus campos e seu mar que viviron sempre como hirm?ns. Dir?a
mos que as misteriosas voces que pra o bardo ti?an dia e noite,
despertaban n'?l as emoci?ns que enchian seu ?nimo presentando
sellas frescas, riso?as, cheas de luz tales como ?l nos las fay ver e
amar. Enchen seu libro, e f?lanos das pasaxeiras miragens do poe
ma alde?n.
Comparten con ?l no seu libro outras manifestaci?ns por ex
tremo importantes, ? que dan vida outros sentimentos que ? presen
tan ? outras 'tendencias opostas ? paz que o rodeaba pero conformes
con seu carauter que nos din que outras voces o chaman, que outras
correntes ? levan. Ben craro o mostra o mesmo poeta que deixan
do ? un lado, no seu libro, as composici?ns que podemos chamar
puramente Intimas, inspiradas nos sentimentos de que ? enchian os
paisaxens e escenas da terra que ? rodeaba ocupa ? maoria das p?
xinas que lle queda do seu libro, con aquelas outras en que f ala dos
heroes que fay brotar das soedades que tan amadas He eran. Pre
sentaos, ora como recordos dos vellos tempos en que da a enteln
dere que viviron, ora como defensores dos ideales que abrigaba,
presentandoos como enxempro pra os Imites e os tempos dos
que hoxe vivimos, dicindo que ? menos ?l non se resigna ? morrer
no leito vergonzoso, si non
En pr? d'algunha cousa,
Q'honrara os fastos posos;
porque, en verdade, non quer que ? 'norte o colla en brarido leito
se non morrer como ? forte Le?nidas
?