BOLET?N DE LA ACADEMIA GALLEGA 185
permitiu na sua escolleita trocar ? obrigado discurso de recepci?n
en un poema de groria e inmensa poes?a, e me fose posibre darvos
? gran poema en que Galicia pide se fale do poeta por exoelenza,
este discurso meu seria resta hora un digno homenaxe ? Pondal
na lengua que ?l fataba e co a inspiraci?n con que as Musas ile
asistian. Mais non pode ser inda que me derades licencia para
tanto pois ? min non me e facile saire dos meus eidos, sin que me
valla Horacio cando me d? : (1).
. . A formosa casa dos Arias da Ponte Ceso na desembocadura do
rio Anllons, perto da vita de Laxe, ao p? do arcos? ?monte branco?
?un pais norte?o galiciano para poetas e pintores, cheo de luz, de
coros e de melancolia mellor certamente, que a mesma Escocia e
a terra dos lagos que enche a sombra de Ossian? tal foi o berce do
nono bardo, berce arrolado por os aloumi?os da fertuna. Al? preto
?rguense os penedos de Traba ?Esfinxes sen Edipo? as hirtas
lombas que dos Pirineos ve?en a morrer en Galicia, en cola turca
da coma as das anduririas, partida en Finisterra e na curota da
ribeira. As fumas misteriosas cheas de lendas ahondan nas cos
teiras antre espumas, e nos longos montes repousan nosos pais os
celtas, como en Dombate, ao que Pondal fixo un dos mellores ro
mances: ?Do meu sono?.
A priineira vez que o vin, sondo eu rapaz, talando con meu pai,
vecino de Laxe, era xa Eduardo un mozo alto, airoso, de cabelos e
ollos negros, moreno de cara, ?xil de movementos, todo vida e
franqueza no seu porte. Asi o recordo sempre, por mais que fe
rindo?, ben axifia por certo, as pasions que enxendra a mocedade,
lle roubaron algo do bou aspecto que tan ben lle sentaba, inda que
seudo sempre ? mesmo amigo para todos; pra os seus servidores ?
mesmo se?or de antes, pois seudo sobrio por todo extremo, sin ne
cesidades, sin temor po lo porvir pois nada podia faltarlle, era
en sociedade, cumprido cabaleiro para os amigos; para os seus
servidores, afable e bo como os vellos donos dos labrantios que
levaban: nin todo dureza no trato, nin todo brandura na sua com
versa c'o eles, pois pola terra herdada era hirman da que ti?an os
humildes labregos que como ?l hablan recibido na mesma pia pa
rroquial ? augua de redenz?n.
(1) Sigue, entre par?ntesis, una advertencia de Murgu?a que dice:
aqu? el texto latino, bien copiado.
?