270 BOLETIN DE LA REAL ACADEMIA GALLEGA
limpsesto baixo cuia escritura de allea imitanza rexurd?a o can
to orixinario. E o Risco en poucas sem?ns foi outro. Cham?balle
un fito out?n e fermoso. Foron d?as de alboradeiro gozo... Cas
telao, Lousada Di?guez, Villar Ponte, Risco, a Irmandade dos
?bos e xenerosos?.
Ben novi?o dixo Carballo Calero en Vigo en conferencia
sobre a xeneraci?n de Vicente Risco: ?11 sinte millor que nin
gu?n a eisistencia coleitiva de todos. ? o fil?sofo da' xenera
ci?n...? Xa Vicente Risco podia entrar de noite en Praga nun
fiacre cun cocheiro vello, estudar nos museus e nas r?as o late
xar do xentil curaz?n das patrias. Gracias a Galiza era dono da.
arte de desvelarse a verd? envolveita en t?picos verbalistas, en
duras corazas... Poido o Dr. Xulio Martinez Santa Olalla falar
na cadeira da Universidade de Bonn do renacimento da Galiza
?a trav?s del ventanal gigantesco de.N?s?. Era no 1928. Fortecido
ca concencia podente e vixiante poido, sen dolor, espir a reali
dade dun home simb?lico: Rabindranath Tagore. Asist?u co
rexo estudante Canedo ? conferencia de quen falara o Risco
con devoci?n e por primeira vez na Hespa?a ?polo menos en.
Madrid; unha conferencia do Ateneo pubricada na revista ?La
Palabra?? e sa?u repetindo a frase do bohemio Teixeira sobre
Fradique Mendes nas sonadas cartas queirozians: ?um meca
nismo de posse montado com t?o grande luxo.?
Sobre o Risco de fonda e exemprar laboura esculcadoira e
anal?tica, dos libros raiolantes como faros de lingoa traballada
en roda de alfareira e cap?s de conter os millores licores do
esprito, do m?todo levado como r?goa mon?stica, de inteira
adicaci?n ? cultura galega ergueita 6 seu nivel europeu, non
debo falar novamente. Pois igoal as xeneraci?s novas e os pou
cos que ainda loitamos do tempo de Risco, alentamos no seu
circo espritoal e sempre ten de ser o noso traballo unha espran
za a sua aprobaci?n, un fortecemento a sua verba... 0 autor
dun estudo fermoso e grave sobre o petrucio Murgu?a, o bon
estudoso da lingoa, ti?a pola Academia Galega aqu?l amor ins
pirado polas creaci?s entranadas no ser da cultura galega, do
seu fortecemento e porvir... 1