Dolet?n de la Real Academia Galleg a 249
non estamos preparados? Outro ?, quizaves, o distino d'o meu carto:
sin tapiar ? porta que o une o resto d'a casa, b?n pode abrirse outra pra
d'o vici?o, yestonceas....
?Poetas gallegos, nosa Patria ? Esparta!
Certo que por moitos anos fomos menospreceados, que se nos al
draxou sin concencia nin carid?; que ainda xemen aquf miles de espa
fioles, baixo a desp?tica tiranfa d'os caciques, mais.... ;? nosa mai!
Poetas gallegos, cantade, cantade unha Patria com?n de todolos
espanoles, que se ispire no respeto ? todalas rexi?s, que funda e xun
te ? todas nun ideal com?n, en canto pusibre sexa e consinta o distin
to modo de ser de cada unha; sende coino as ondas hertzianas d'os
sentementos e afeutos antre a nosa e as demais rexi?s e amancer?n mi
liores (Has. ?Ohul quen sabe si, lazo de uni?n antre dons pobos gran
des, como quer Menendez Pelayo, estar? reservada ? Galicia a minsi?n
de unilos na Hestorea!
Recordai o que antes dixen d'a porta que 110 meu carti?o podia
abrirse, sin cerrar a outra.
Ahf tendes, poetas d'o meu pals, ahi tendes un asunto pr'os vosos
cantos. Descolgai as vosas liras e cantade, cantade a patria grande d'o
futuro, abrindo, nunca cerrando portas, sementando o atnor, nunca a
xenreira e o odio, non deix?ndose levar pola pasi?n, nin dominar polo
egoismo. Fai anos que estes mesmos sentementos arrincaron d'as cordas
d'a mi?a probe lira estes versos:
Cantores ispirados,
Os que a Galicia o numen adicastes
Ya fermosura d'o seu choo cantastes,
Vosos pleutros dourados
Temprade e dinamente,
Nosa Patria ensalzai costantemente.
Quell ama ten que cantar o Amor e asi os nosos poetas, namorados
d'o ceo sempre azul que nos cobre, d'a terra fermosa que nos fai ama
bre a vida; d'o mar que garimosamente a abraza e azula... d'a hest?rea
que conta e d'a tradici?n que garda e trasmite canto de grande, nobre
e po?tico encerra o noso pobo, d'a tradici?n que ? o mesmo pobo vi
vindo na mamorea e no curaz?n; os nosos poetas cantaron o Amor.
Cantaron o Amor en todalas suas formas l?citas e desde Macias,
rendendo a vida antre as notas ispiradas de un canto, ? Rodriguez de
Padr?n, fuxindo d'o mumdo e dispid?ndose en sintidos versos e d'estes