256 joletin de la Real Academia 6allega
Nada ten d`estrano pois, qu'iste h?bito, qu'iste vicio si 'queredes cha
m?lo as?, se traduza e amostre n'os nosos escritos, que non son, nin
poden ser outra cousa que a gr?fica dos nosos pensamentos. E pare ,
ceme esta unha d'as boas probas d`o noso parentesco c`os homes e c`as
razas d`o Norte, coma nos pensadores e coma nos tristonas coma os
picachos dos nosos montes coroados deeternas br?temas qu'asi velan o
sol coma a alegrf a. Pouco compre escarabellar n'as nosas Baladas, n'os
nosos Cantos populaces, n'os nosos Romances pra atopar, e non muy
fondamente pot certo, o fermento rom?ntico, non d'o romanticismo tolo,
baldeiro, sin cemento, sin consistencia, falso romanticismo, senon ro
manticismo de boa ley o que consist.e en sintir e pensar n`o divino
sintir en pensar d'o Arte.
En canto a nota descriptiva non ? menos crara, nin menos fre
cuente n' os nosos poetas. N' hay un soilo d' eles que mais ou menos
nono seya. ?E coma non si ? cut?o se nos meten polos ollos eses te
souros d' hermoeura sin par en que ? tan rica a nosa terra! Fragas e
chouzas, veigas e cortifias, arroos e regueiros, sombrfos uns e sofiadores
coma a imaxen d' o misterio; ledos e risofios outros coma a alegrfa
mesma e agasallantes todos coma si fosen o mesmo Paraiso, convidan
e atraen pra que n' des se busque inspiraci?n e numen. E si asi ? a
terra ?qu? decire d' os mares e d' as rfas que a circundan e rodean cal
si marco de prata lle fixeran; e por antr' ela se meten e recortan pra
mellor bicala yengarzala c' os seus nacarados brazos? ?Qua d' este ceo
de mortecifia e tamizada luz, envolveito en gasas yencaixes que sobre
d'?l se recortan e debuxan e ? cuyo trav?s as estrelas parpadexan me
drosas e acaloumi?eirasl
D' este ledo e arm?nico consorcio antr' estes dous elementos quo
m?tuamente se compretan, resulta pr' os poetas galicianos a especial
psicoloxia que presentan as suas obras coma concebidas ? par en dous
horizontes: o d'a suayalma enso?adora e meditabunda, d?cemente ma
lenc?nica; e o d' a sua terra agarimeira, tenra e sobre de todas pintores
ca, qu' encerra yengasta o primeiro corn' a tumbaga a pelra n' o seu
engarce primoroso.
x
Polo demais ? verd? e moita verd? o que di o noso novo conipa
?eiro d' Academia. Os poetas gall?gos sinten a F?, a Patria e o Amer
corn' os que mais e ? podia cons?granlle os ?seus cantos. Estes nobres
sentementos latexan e palpitan n' os mais d' eles ?s veces coma fin prin
cipal qu' os informa e determina, outras coma accesorio que antr' os