LETRAS DE DUELO 327
lino hab?a trillado moitos libros e na sua vida de xoven sent?a
unha constante inquietude por novos hourizontes do saber. En
Santiago ,foron os cl?sicos latinos e m?is os espa?oles, en Roma
a Filosof?a e a Teolox?a depar?ronlle as figuras alemanas e in
glesas e un profundo conocimento dos Santos Padres. Aprendeu
alem?n, ingl?s, franc?s e italiano, e as duas linguas cl?sicas,
o griego e o lat?n, foi a quen o?n ler e tradicir textos en lat?n
con maior rapidez.
Non se sinteo a gusto nin no Ex?rcito nin na Mari?a, fal
t?balle tempo, o tempo pra estudiar, e tempo pra poder ir a
Bibliotecas e Archivos e, sin querer, sin darse conta, viv?a no
medio de unha grand?sima inquietude que lle criaba un tre
mendo decaimento. Amaba o mar pero cando ti?a tempo pra
mirar os seus encantos e por iso cando entraba en porto sen
t?ase m?is feliz, principalmente no Ferrol, onde ti?a moitos
amigos, entre os que destacaba sempre a Ogando polos seus
consellos e graciosos decires. Don Paulino era de unha sensi
bilidade ?utima, lembraba sempre o primeiro morto que vira,
don Antonio L?pez Ferreiro e o enterro do frade franciscano,
o Padre Manuel Pablo Castellanos no cementerio da Terceira
Orden unha ser?n de maio, era un historiador que deixou unha
Historia de Marruecos, mui intresante e describe en curtas fra
ses aquela estampa: "La procesi?n de los religiosos, precedidos
de la cruz entre dos ciriales, con sus h?bitos pardos y ?speros,
en actitud silenciosa y solemne, sin ninguna comitiva oficial, y
sobre todo ver vaciar la tosca caja echando al muerto suave
mente en la oscura, fr?a y t?trica fosa, me impresionaron pro
funda y tremendamente en aquella tibia y fragante tarde de
mayo en que todo parec?a una gozosa invitaci?n a la vida".
Mais non era somentes diante a morte era m?is a?nda dian
te as tristezas da vida como se v?a nas atenci?ns que ti?a sem
Pre pr? Asilo e pr? Hospital de Ferrol. Iba todos os anos que
tila tempo libre ? ciudade Departamental pra falar cos amigos
e Pasar varias horas nas salas do Hospital falando cos enfer
mos. Contaba algunha vez a sua estancia al? durante a guerra
civil e as suas relaci?ns cos enfermos que agradec?an a sua
conversaci?n con eles. Tam?n iba a Muros e a Carnota, pra
disfrutar do mar dende a terra.
L