CASTELAO EN COTOBADE 55
lismos sempre espranzados no peito de Florentina. Pero un d?a
unha fala serodia de petrucio abaf?u a ilusi?n da rapaza e o
seu coraz?n queim?use na fogueira que ela misma alcend?a a
cada intre, e, daquela coa labarada aquentaba o pensamento e
alumeaba as sombras, sombras que agora, sent?ndose despre
ciada, quedan pechas na s?a dianteira sin deixarlle un porteli?o
aberto pra poder sa?r da cadea tecida coas doas m?is brilantes
do amor. A falla do amor foi mal s?n cura. Axi?a fuxiron as
carnes dela e unha noite oubearon os cans na dianteira do adro,
e a xente dixo que ventaban o derradeiro viaxe de Florentina
pra sepultura familiar. Non ?, como se v?, un sucedido alde?n
de portentos m?xicos, ? unha triste historia que un canteiro,
coa maior humildade po?tica, grab?u nunha l?pida que aparece
diante da sepultura e d? o seguinte:
DE LA PRENDA TAN QUERIDA
YACEN AQU? LOS DESPOJOS
Y NO SE CONTIENEN LOS OJOS
DE LLORAR A FLORENTINA
GARC?A.
JOVEN DESCONSOLADA
QUE A LOS 23 A?OS DE EDAD
PAS? A LA ETERNIDAD.
DICIEMBRE D?A PRIMERO
DE VIDA FUE EL POSTRERO
PARA ESTA JOYA MALOGRADA.
1857.
Castelao buscaba afanosamente cruces e cruceiros pra es
tudiar todas as manifestaci?ns art?sticas de cada obra que di
buxaba con ?utima maestr?a. En Cotobade as cruces m?is sin
xelas son as que se fac?an nos montes, nas extremas dos cupos
de toxo e toxos cando se repart?a unha parte de monte comu
nal. Outro tipo de cruz sinxela son as cruces que constituen os
Viacrucis e tam?n cruceiros sin imaxen como o do Campo da
Festa de Loureiro. Este cruceiro ten traza de haber sustitu?do a
outro m?is antigo que cristianiz?u o lugar onde hai un carballo
milenario chamado Carballo de Santa Isabel, ten unha mesi?a
de pedra ? seu lado colocada a comenzos do s?culo XVIII. Foi
sempre campo de festas e na s?a beira fac?anse as comidas das