LETRAS DE DUELO 491
certifica que o escolar de Rebordelo out?n dous Benem?ritus,
un en Perfecci?n de Lat?n e outro en Ret?rica e Po?tica. A
partir do curso 189192, estudia en Santiago os tres cursos de
Filosof?a, cinco de Teolox?a e dous para outer os grados de
Doutor en Teolox?a e C?nones. As calificaci?ns son todas iguais
Meritissimus, ag?s en Aritm?tica e Alxebra, onde non atingue
m?is que Benemeritus.
Por ser Figueroista disfrutou da pensi?n de mil cincocentas
pesetas anuais, capital suficente, seg?n el mismo dec?a, para
que dende o primeiro d?a que comenzou os estudos non tivera
necesidade de pedir ning?n carta na s?a casa. Coa pensi?n
compraba a roupa, libros, estancia e dem?is gastos acad?micos
e particulares. A Fundaci?n non ti?a costume de abonar m?is
que hasta rematar Teolox?a, pero don Salustiano presentouse
a don Eugenio Montero R?os. Don Eugenio preguntoulle que
notas tivera na carreira, e ? escoitalas, d?xolle: rara avis, e
foille abonada a pensi?n pr?s dous anos, a el e a outro, na
tural de Viasc?n.
Tivo como mestres no 'Seminario, antre outros, a don Anto
nio Vicente Buela, don Santiago Tafall, don Valent?n Villanue
va Rivas, don Emilio Mac?as Ares, don Eladio Oviedo y Arce,
don Antonio L?pez Ferreiro, don Emilio Villelga Rodr?guez e
don Angel Amor Ruibal.
Dende o ano 1897 ? ano 1901 foi profesor no Seminario, e
ser?a catedr?tico numerario dende 1928 a 1941, ense?ando Pro
ped?utica B?blica. 0 25 de Nadal do 1901 foi promovido ? Sa
grado Orden do Presbiteriado a t?tulo Servitii Eclesiae. E xa
ti?a aprobado un Concurso. Foi destinado para a parroquia de
San Andr?s de Valongo. Nun segundo Concurso outivo a m?
xima calificaci?n: a Suprema, que soio ti?an conseguido dous
antre 500 opositores, concurso celebrado en febreiro de 1904.
Non consigueu o curato de Sanxenxo, que llo deron a outro, e
renunciou, e tampouco llo deron nas resultas, causa que o en
tristeceu tanto que acostumaba decir que fora o disgusto m?is
grande de toda a s?a vida, e non enterou nin a familiares, nin
?s amigos, ?nicamente o comentou co p?rroco de Rebordelo,
don Lorenzo Garc?a e Garc?a. Inda que novo conquistara unha
puta consideraci?n e as persoas de releve de Ponte Caldelas
pensaban presentalo para cura de aquela parroquia. Pero nise
Momento fixo oposici?n na Catedral de Santiago e consigueu