BOLETIN DE LA REAL ACADEMIA GALLEGA 433
cultivou rexainente a poes??` galega. A sua obra dispersa e in?
dita`'compre recollela e dala a conocer.
A vida de quen leva o nome da batalla de San Marcia!, por
contraste, non tivo lances. Rematou a Licenciatura en Dereito
en Compostela en 1844. Ocupou segredar?as de Gobernos Civiles
ou sexa de Xefes politicos, como se dec?a daquela, e o seu de
goiro foi fuxir canto antes pra a casa petrucial de Vilancosta a
car?n dos eidos dos seus maores, na paz da aldea nativa, no me??
dio dos labregos, atento a canto bul?a na nosa terra. Na vinda
dos duques de Montpensier, na visita de Isabel II e do seu fillo
o rei meni?o, na apoteosis de Rosal?a traguida de Iria a Santo
Domingo, nos primeiros Xogos Froraes de Galiza, na fundaci?n
pola Pardo Baz?n do Folklore galego, fac?ase ver indo dende
a Ulla a Compostela ou ? Cru?a ao frente dun fato de labregos
ull?ns, cun poema nos beizos.
Nas activid?s literarias do Valladares compre distinguir ca
tro facetas: a de poeta, a de etn?grafo, a de novelista e a de lin
g?ista ou Ieisic?grafo.
Foi Marcial Valladares poeta con teimas do amor e da terra
nai. Dos primeiros concr?iese que o poeta estivo namorado, de
duas rapazas que foron musas da sua inspiraci?n; unha eiqu?, na
sua terra; outra nas terras de Castelao que parez. As duas can
tou en lingua galega e das duas velou os nomes. Soio sabemos
que o nome da filla de ista terra escomenzaba con C, unha Car
mela quez?is. A ela lle adicou en 1845 a poes?a Suidades que
escomenza:
Parolas jail? de amor xa non escoito
lonxe do val mimoso en que nac?n:
Cobr?useme a alma e coraz?n de loito
e a alegr?a fuxir vexo de min.
L?iase do esquecimento da moza estando el alonxado de G?
liza:
...e ti, quez?is, agora
no placer embebida de outro amor,
siquiera pensards no que ?qu? chora,
nin seu mal che dard t?mpouco d?r!