40, Dolet?n de la Real Academia Gallega'
Pareze ? angel da vinganza que ? inocencia defend?a:
Falou c' unha voz de trono I que respetos lle metia,
E anque ? meiga Aldonza Camba I presto ? cancela acod?a,
?Que queredes, dama Gelda? que queredes vos, Maria?
? ?Quero e mando desencantes I ? Saura Rosa Zulema.
?Wes muy altiva dama I s?des altiva e soberba,
Inda ninguen me mand?u I dendes qua vivo na terra.
Sabede Gelda Maria I que ? Aldonza Cambas ? meiga
Probes, ricos e fidaigos todos lie baixan cabeza.
?Quen vos baixar? cabeza I non sera Gelda, se?ora,
Nunca ? baix?u ? ninguen t n' a de comezar agora,
E m?ndolle, Aldonza Cambas, ` pois Dios mo ordenou asi
Que desencante as doncelas f que encantadas ten aqui.
Ergueuse un treb?n de vento I e tremeu ? terra toda:
Da silveira sal Zulema I e tamen sal Saura Rosa.
A enxurrada levou logo I o corpo da meiga Aldonza,
Mais a alma nos infernos dando voltas est? agora.
F?ronse d' ali as meni?as e f?ronse ? romeria;
Cando chegaron all 1 6 santo asi lies decia:
?Ide tomar as nove o?das I antes de que saya o dia
E levaredes con vosco I as nove follas de oliva.
Ali nun areal triste I estaban as tree meni?as:
Van tomar as nova ondas ! antes de que saya ? d?a,
Brancas como as albas neves I que al? polo monte hab?a.
Asi que as te?en tomadas I volv?ronse ? romer?a:
Fo?se haut?z?r Zulema f as? que chegado hab?a: ?
Pux?ronile ali de nome Andresa Gelda Mar?a,
Andresa, por San Andr?s I ? qnen fixo romer?a;
Gelda, por aquela dama ? quen tanto lle deb?a:
E despois de bautizada I nun convento se met?a,
E desque estuvo de mooxa I mil penitencias facia:
Todos ? titian por santa I cando deixou ?sta vida.
Torn?ronse ? sua casa I Sara e mais ? dama Gelda
E foron contando ? todos I ? que lies acontecera.
Aquesto soupo 6 de Marcos casou con seu filo ? Gelda
Po?s con ? sabencia suaI Ile salvara ? Berenguela.
Logo ao senor San. Andres ( Ile fan unha ermida nova,
E este miragre Ile escriben nunha das pedras da porta,
E asi todolos romeiros sab?an tan gran historia.
Noso santo de Teixido I nos leve ? gozar da groria.
MANUEL MURQUIA