206 Doletin de la Real Academia Gallega
Si la lusitana canta en estas trovas el amor al suelo nativo
Lisboa con ser Lisboa
e ter navios no mar,
nao ? como a minha terra,
a mala linda en Portugal,
la musa gallega tambi?n lo expresa en estos versos:
Airi?os, airi?os, aires,
airi?os da milla terra;
airi?os, airi?os, aires,
airi?os, levaime a ela.
Vexo Vigo, vexo. Cangas,
tamen vexo Redondela;
vexo a ponte de Sampayo,
camino da milla terra.
Tiene Portugal sus cantares de desaf?o o descantes, y cantares de
desaf?o tiene Galicia, tanto para ser entonados entre hombres, entre
mujeres, o entre ?stas y aqu?llos, en luchas de ingenio o de memoria.
Llora la musa gallega ausencias, orfandades y amores no correspondi
dos, e iguales dolores morales llora la musa lusitana.
?Oh musas hermanas! Al nacer cogi?ronse de la mano y as? co
menzaron a recorrer su triunfal camino, hasta llegar a la cumbre de lo
sublime, donde la musa portuguesa cant? esta copla maravillosa :"
Quando o meu menino dorme
p?emse os anjinhos a rir,
e abrem as portas do c?u
para Deus o ver dormir.
? Y donde la gallega canta esta otra, de una emoci?n invencible:
Milla nai, como ? tan pobre,
cando non ten que me dar,
?ncheme a cara de bicos
e dimpois rompe a chorar.
Suspenso queda el ?nimo al escuchar estas dos coplas, de una her
mosura y de un sentimiento que no tiene igual. Ellas solas bastar?an
para dar valor alt?simo al Cancionero peninsular, si ?ste no pudiera
enorgullecerse de tener tan glorioso linaje, que cuenta entre los m?s
firmes sillares de su alc?zar secular, los nombres de aquellos dos mo
narcas que fueron justos en el gobernar, grandes en el trovar y maes
tros en el decir: D. Dinis y D. Alfonso el Sabio.
AVELINO RODRIGUBZ ELfAS.
?