[p. 75]                     ¡AY!...    ¿Cómo foy?...—Eu topábame fóra Cand' as negras vixigas lle deron; Pol-o arámio sua nay avisóume           Y-eu vínme correndo.    ¡Coitadiño! Sintindo os meus pasos Revolveu car' á min os seus ollos. Non me víu... e chorou... ¡ay! xa os tiña           Ceguiños de todo.    Nom m' acordo que tempo m' estiven Sobr' o berce de dôr debruzado; Sólo sey que m' erguin c'o meu neno           Sin vida n'os brazos...— [p. 76]    Volvoreta d' aliñas douradas Que te pousas no berze valeiro, Pois por él me pergúntas, xa sabes           Qué foy d'o meu neno.