[p. 47]      ¡DEIXAINO CHORAR!      ¡Probe cego! está chorando. ¡Deixaino chorar! non trubés c' as vosas risas o seu trist' afán!      Él non ve d' os altos ceos o límpedo azul, nin d' a lua prateada a páleda luz.      Nin ven os seus tristes ollos nengún resprandor cando sinte sobr' a testa o bico d' o sol. [p. 48]      Él d' as risoñas cascadas qu' escoita saltar non mira as líquedas pelras de limpo cristal.      Nin ve os regatos pequenos que sinte bulir antr' as frores prefumadas que trepa n' Abril.      ¡Enfeliz! está privado d' o supremo ben pois d' os fillos qu' idolatra o rosto non ve.      Decide os que vês o mundo si tês curazon ¿haberá cicais alivio á tan gran door?      Pois que n-o mund' alegría pra él n-haberá non riâs...que non vos ouza... ¡Deixaino chorar!